oczami, a wstawać i zaczynać codzienną pracę wydawało jej się straszne. Siadała na łóżku i obejmowała piersi dłońmi - jak ona odtrącone, co dzielić z nią miały staropanieństwo i zwiędnąć bezużytecznie. I co dalej? Łapać chłopców na wieczorynkach, żeby chodzili z nią do <orig>odryny</> albo na łąkę i potem się śmiali? Pogrążała się więc w zupełnej beznadziejności, kiedy plebanię objął Peikswa. Na huśtawce jest moment zatrzymania - a potem leci się w dół, aż zapiera oddech. Nagle odmieniła się ziemia i niebo, to samo drzewo, na które patrzyła przez okno, było inne, obłoki niepodobne do dawnych wszystkie stworzenia poruszały się jakby napełnione żywym złotem