była ostra harówka. Profesor bardzo skrupulatnie rozliczał go z zajęć z uczniami, kazał opowiadać, dlaczego postawił taką ocenę, a nie inną. Pierwsze rzeźby Ojca też mu się nie spodobały, krytykował, że go naśladuje, a on uwielbiał Kenara, dlatego przyswoił i przejął patrzenie na rzeźbę, na styl swego profesora i mistrza.<br><br>Posługując się symbolem Chrystusa, opowiadam o ludziach. Idea ta powstała pod wpływem ostatnich dni bardzo ciężkiej choroby mojego profesora Antoniego Kenara. Gdym widział, jak się męczy, jakoś nie mogłem się z tym pogodzić i zacząłem robić. Posługując się Chrystusem, rzeźbiłem człowieka i życie, i cierpienie.<br><br>Ojciec bardzo lubił pracować z młodzieżą