zapomniałam. Zorientowałam się w drodze, kiedy już było za późno. To był egzamin z podstawowych działań aktorskich i bałam się panicznie, że może trzeba będzie biegać, usiąść, a ja mogę tylko stać, sztywno i równo. Na szczęście dostałam zadanie stojące: zadzwonić z budki do narzeczonego, który nie przyszedł na spotkanie.<br>Potem było jeszcze przepytywanie z przedmiotów teoretycznych. Zabłysnęłam francuskim, tłumacząc pewne zdanie zamiast "rankiem najlepiej się myśli" - "ranki są najlepsze do miłości..." i zdałam.<br>Dowiedziałam się, że zostałam przyjęta, wyskoczywszy na chwilę z taksówki, która wiozła nas z mamą na dworzec. Jechałyśmy do Łącka na wakacje. Mama powiedziała: twoje życie, zrobisz co