od zimy 1941 r. nie miał jednak złudzeń. Oparcia szukał w wierze katolickiej. Mimo zakazu chodził też na polskie msze.<br>Ale trudno Hosenfelda nazwać członkiem ruchu oporu. Na zamach z 20 lipca 1944 r. reaguje w liście do żony powściągliwie - i to chyba nie ze względu na cenzurę. Na początku Powstania Warszawskiego był odcięty w niemieckiej komendanturze miasta, potem zajmował się kartografią, ale także kontrwywiadem. W listach z Warszawy powstańców czasem nazywa bandytami, czasem powstańcami. Pisze, że praca w wywiadzie sprawia mu przyjemność, przesłuchuje cywilów, żołnierzy AK, wziętych do niewoli Rosjan. Podziwia patriotyzm powstańców, odnotowuje, że Polacy zabijają wziętych do niewoli esesmanów