butów. Mieli wszelkie prawa, by mnie odrzucić, ukarać lub nawet uwięzić. W tych murach nie obowiązywały cesarskie edykty. Ale miałem pewne szanse, chyba miałem. Mówca uniósł mi brodę i zobaczyłem, że się uśmiecha.<br>"Iskra czuje się dobrze. Przesunęliśmy mu termin ze względu na brak dojrzałości. Ale ty, mam wrażenie, dorosłeś. Poza tym masz poręczyciela."<br>Tu Mówca spojrzał na Pożeracza Chmur i znów się uśmiechnął. Uznałem, że mogę odwzajemnić ten uśmiech.<br><br><br>Umieszczono nas w wygodnym miejscu - obszernej stodole, wypełnionej częściowo sianem z pierwszego pokosu. Było tu miękko, przyjemnie i ładnie pachniało. Ktoś domyślił się, że nie zechcę zostawić Pożeracza Chmur. Znalazłem w