Typ tekstu: Książka
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
w ręku kielich. Kochamy Barbie!
Monika: Jednak przesadzasz. Myślę, że to są odosobnione przy padki.
Anka: Nie sądzę. Moja przyjaciółka z racji zainteresowań zawodowych przeprowadziła na własny użytek mały eksperyment: przez tydzień kilka razy dziennie przypadkowo włączała telewizor, żeby zobaczyć, jak często na małym ekranie pojawia się alkohol.
Jako porządna Poznanianka robiła to z ołówkiem w ręku i naliczyła 30 razy! Czy dla Ciebie to dużo, czy mało?
Włodek: Trudno to zobaczyć wyraźnie, bo alkohol rzadko kiedy jest głównym bohaterem.
Pojawia się w tle i czytelnik albo częściej widz nasiąka pozytywnymi skojarzeniami nieświadomie, zupełnie tego nie zauważając. Właściwie nikt nie zastanawia
Monika: Jednak przesadzasz. Myślę, że to są odosobnione przy padki.
Anka: Nie sądzę. Moja przyjaciółka z racji zainteresowań zawodowych przeprowadziła na własny użytek mały eksperyment: przez tydzień kilka razy dziennie przypadkowo włączała telewizor, żeby zobaczyć, jak często na małym ekranie pojawia się alkohol.
Jako porządna Poznanianka robiła to z ołówkiem w ręku i naliczyła 30 razy! Czy dla Ciebie to dużo, czy mało?
Włodek: Trudno to zobaczyć wyraźnie, bo alkohol rzadko kiedy jest głównym bohaterem.
Pojawia się w tle i czytelnik albo częściej widz nasiąka pozytywnymi skojarzeniami nieświadomie, zupełnie tego nie zauważając. Właściwie nikt nie zastanawia
w ręku kielich. Kochamy Barbie!</><br><who1>Monika: Jednak przesadzasz. Myślę, że to są odosobnione przy padki.</><br><who3>Anka: Nie sądzę. Moja przyjaciółka z racji zainteresowań zawodowych przeprowadziła na własny użytek mały eksperyment: przez tydzień kilka razy dziennie przypadkowo włączała telewizor, żeby zobaczyć, jak często na małym ekranie pojawia się alkohol.<br>Jako porządna Poznanianka robiła to z ołówkiem w ręku i naliczyła 30 razy! Czy dla Ciebie to dużo, czy mało?</><br><who2>Włodek: Trudno to zobaczyć wyraźnie, bo alkohol rzadko kiedy jest głównym bohaterem.<br>Pojawia się w tle i czytelnik albo częściej widz nasiąka pozytywnymi skojarzeniami nieświadomie, zupełnie tego nie zauważając. Właściwie nikt nie zastanawia
