w Warszawie w 1933 roku.<br>Było to<br>wydarzenie o wielkim znaczeniu prestiżowym dla Instytutu,<br>którego delegacja,<br>pomnożona o badaczy z instytutów zagranicznych, uznana została<br>ze reprezentatywną dla środowisk posługujących się językiem jidisz.<br> We wrześniu 1939 roku Ringelblum był jednym z uczestników<br>cywilnej obrony<br>Warszawy, zaś w dniach okupacji - kierownikiem Sekcji Pracy Społecznej<br>Żydowskiej Samopomocy Społecznej, pod której osłoną działały na terenie<br>Warszawy liczne organizacje polityczne i społeczne. Był więc w<br>pewnym sensie<br>etatowym działaczem borykającym się z coraz ostrzejszym<br>niedostatkiem i głodem<br>w dzielnicy zamkniętej.<br> W styczniu 1943 roku Ringelblum opuścił getto, ukrywając się w przyjaznym<br>schronieniu u Małgorzaty i Mieczysława