strasznie się z nimi kłóciłem. Jak oglądaliśmy jakiś film i omawialiśmy go, to straszne sceny odchodziły, bo myśmy z reguły zauważali co innego, niż fachowcy chcieli, i staraliśmy się udowodnić im, że nie mają racji. Myślę, że przez tę naszą przekorę musieli wykrzesać z siebie wszystkie siły, żeby nas przekonać.<br>Praktycznie myśmy się cały czas terapeutyzowali, bo czy to była przerwa na papierosa, czy na śniadanie, cały czas gadaliśmy o tym, co było na zajęciach.<br>W trakcie leczenia miałem sprawę o alimenty. Ale z oddziału nie było żadnych wyjść, bo nie mogło być ważniejszych spraw niż program leczenia. Tłumaczono nam to