łączące węzły podzespołów w poszczególnych stopniach. Stąd też dla każdego węzła wejściowego algorytm, dla sekwencyjnego oszacowania, wywołuje wszystkie gałęzie łączące węzły wejściowe z innymi stopniami. W wyniku tego zostaje wybrana najskuteczniejsza gałąź. Powtarzając te same kroki dla pozostałych węzłów, w kolejnych stopniach, otrzymamy rodzinę (podzespół) gałęzi wychodzących z P węzłów. Procedura selekcji sprowadza się do śledzenia najbardziej skutecznych gałęzi przechodzących przez poszczególne stopnie. Postępując w wyżej opisany sposób, na końcu stopnia r1 otrzymujemy P skutecznych gałęzi łączących r węzłów. Zatem optymalne gałęzie stopnia (r1) odpowiadają najbardziej skutecznym z gałęzi pozostałych w stopniu r1. We wszystkich algorytmach dynamicznego programowania (rys. 4.21