ziemi, którzy jednak muszą iść na wojnę (rozdział 83). <br> Wzmianka w rozdziale 62 o dociekaniu, czy ów minimus homo był, czy też nie był wojownikiem rzeczywiście wskazuje, że jednak istnieli jacyś minimi homines, a może nawet jacyś posiadacze ziemi i domów, którzy byli wolni, ale nie zaliczali się do wojowników. Procedura ustalania wergeldu według jakości osoby nie dotyczyła ich wcale nie dlatego, że byli biedni. Nie podlegali oni służbie wojskowej, ponieważ byli Rzymianami. Ale w wypadkach wątpliwych trzeba było jakoś odróżnić Longobardów od Rzymian. W czasach Rotariego nie było to trudne. W czasach Liutpranda jednak Longobardów nie różniły już od Rzymian