Typ tekstu: Książka
Autor: Wojdowski Bogdan
Tytuł: Chleb rzucony umarłym
Rok wydania: 1975
Rok powstania: 1971
tak czeka wszystkich to samo, i tak wyciągnie ich za brody z kątów, jeśli nie zejdą zaraz, wtedy Mordchaj zamknął stajnię na kłódkę, klucz cisnął w gruzy i wyszedł przed kamienicę pierwszy.
Pod ramieniem niósł starą torbę na obrok, a w tym worku miał nóż, rzemień i kawałek zeschniętego chleba. Przechodząc podwórzem zatrzymał się jeszcze, zastukał do suteryny Zajączka i zawołał:
- Jankiel, idziesz?
VI
W rożku szarej koperty mały znaczek za dwa szylingi, niebieski jak niebo nad ziemią obiecaną. Na znaczku zgięty chłop i strzelista menora. Chłop tnie krzew i formuje winną łozę.
Menora wznosi ramiona ku niebu, kaleczony krzew unosi
tak czeka wszystkich to samo, i tak wyciągnie ich za brody z kątów, jeśli nie zejdą zaraz, wtedy Mordchaj zamknął stajnię na kłódkę, klucz cisnął w gruzy i wyszedł przed kamienicę pierwszy.<br>Pod ramieniem niósł starą torbę na obrok, a w tym worku miał nóż, rzemień i kawałek zeschniętego chleba. Przechodząc podwórzem zatrzymał się jeszcze, zastukał do suteryny Zajączka i zawołał:<br>- Jankiel, idziesz?<br>&lt;page nr=126&gt; VI<br>W rożku szarej koperty mały znaczek za dwa szylingi, niebieski jak niebo nad ziemią obiecaną. Na znaczku zgięty chłop i strzelista menora. Chłop tnie krzew i formuje winną łozę.<br>Menora wznosi ramiona ku niebu, kaleczony krzew unosi
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego