delegacji polityków oraz intelektualistów, ale mogłem go poznać osobiście dopiero w czasie sesji naukowej w stulecie śmierci Mickiewicza, choć moja z nim korespondencja nawiązała się<br>już wcześniej. Na jego życzenie prof. Kazimierz Wyka wezwał mnie na sesję. Okazało się, że zajmuję się zagadnieniami, które Joberta interesują już od paru lat. Przedziwne było to spotkanie, a rozmowa nie mogła się skończyć. Nawiązała się przyjaźń. Poszliśmy na zgliszcza hotelu Bruhla, w którym Jobert mieszkał po ślubie, tak jakby miał nadzieję, że coś z niego pozostało. Kartka, którą wyjeżdżając napisał z peronu w Katowicach doszła równocześnie z zapowiedzią kolejnego przyjazdu.<br>Amibiroise Jobert od mniej