się, co tak u nas skamle, wyje. I<br>nikt nie chciał uwierzyć, że to pies. A już zupełnie nie mogli<br>zrozumieć, że go na swoją udrękę na łańcuchu trzymamy. A puścić<br>cholerę, niech idzie, radzili. Zachodzili i żołnierze. Kiedyś przyszedł<br>wyższej rangi oficer.<br> - Nu, szto on, sumaszedszyj? Tak nada zastrelit'.<br> Przekonał go jednak dziadek, że nie, że młody jeszcze, że do łańcucha<br>tylko nienawykły, ale przywyknie i nie będzie skamlał ani wył. A mnie<br>serce bez przerwy krwawiło, byłem gotów go bronić przed najwyższym<br>nawet oficerem i przed wszystkimi. A gdyby miało się coś mu stać,<br>pragnąłem, żeby mnie się stało