Towarzysz Laval z niepokojem odwracał się co chwila w tę stronę. &lt;page nr=254&gt;<br>Gdy wreszcie trzeci galar był gotów, zegarek wskazywał pół do piątej. Smuga brzasku na wschodzie zarysowała się już szeroką szczeliną. Śnieżne wzgórki szkut, jakby przygrzane pierwszymi promieniami słońca, zazieleniły się nieśmiałą murawą brezentu. Nie należało tracić więcej ani chwili.<br>Przeskakując z burty na burtę, załoga pośpiesznie sczepiała linami galary odepchnięte żerdziami na środek rzeki i przymocowywała je do holownika. Cisnąca się na brzegu gromada przypatrywała się tej pracy w milczeniu.<br>Towarzysz Laval ujął jeszcze raz słuchawkę:<br>- Halo! Kto mówi! Urzędnik pocztowy? Doskonale. Proszę powiedzieć merowi, żeby jutro, jak będzie naprawiał