mogły uchodzić za niebezpieczny w Niemczech przejaw recydywy. Poza granicą nowej poprawności znaleźli się Nietzsche, Heidegger i cała filozofia życia, niemiecka socjologia, romantyzm i wszystkie te liczne kierunki w niemieckiej literaturze, które do niej nawiązywały, nie mówiąc już o takich monstrach nacjonalizmu jak Oswald Spengler, Carl Schmitt czy Ernst Jünger. 'Przezwyciężanie' przeszłości pozwoliło osiągnąć zamierzony cel. Niemcy stali się dobrymi, godnymi zaufania obywatelami zjednoczonej Europy. Za swoją poprawność zapłacili jednak przeciętnością, a przede wszystkim nudą, która zaczęła wiać z powieści Güntera Grassa czy Heinricha Bölla oraz filozoficznych koncepcji Jürgena Habermasa. Przyzwoici, ale nieciekawi - ta opinia o Niemcach przeważa dzisiaj za granicą