wcale nie jest śmieszne. Przecież mógłbyś teraz leżeć gdzieś w kostnicy, a ja nic bym nie wiedziała! Nikt by mnie nie zawiadomił. Ja się do tego nie nadaję, Maksiu. Do takich afer. To nie na moje nerwy. <br>- Już dobrze.<br>- Nie, nie jest dobrze! Wyjeżdżam do domu. <br>- Nie rób tego - poprosiłem. <br>- Przykro mi, że cię zostawiam w potrzebie. Ja nie jestem dość dzielna, przepraszam. Nie potrafię przyglądać się, jak toczysz wojnę z całym światem. Przecież ty nie zrezygnujesz. Widzę, że już obmyślasz następny krok. To się nie może dobrze skończyć.<br>- Będę uważał, obiecuję ci - powiedziałem najłagodniej, jak potrafiłem. - Już mnie nikt nie