przed naszym blokiem. Na ów bezpretensjonalny pomysł wpadłem, gdy w sobotni ranek wyrzucałem śmieci. Tłum obładowany kocami, termosami, koszykami i materacami strumieniem płynął po chodniku w stronę samochodów. Naraz, gdy przeminęli, zrobiło się cicho i lirycznie. Miasto opustoszało. Wszyscy wyruszyli szukać spokoju i ciszy w górach, lasach i nad jeziorami. Pustymi ulicami nie jeździły samochody, a ciszę na naszym placyku z piaskownicą mącił tylko świergot ptaków.<br>Sprosiliśmy przyjaciół. Kazikowie rozłożyli się na kocu pod kasztanem. Roszko rozpalił nawet ognisko z resztek gałęzi wyzbieranych pod drzewami, a pani Roszko uwiła wianek z takich żółtych kwiatów.<br>- W następny weekend spotkamy się przed naszym