Radykalni republikanie nazywali go Pan Veto (Sir Veto), południowi demokraci uważali go za zdrajcę i nazywali go Judasz Johnson.<br>Kiedy Johnson na początku 1867 r. zgłosił kolejne weto wobec ustawy Kongresu, w Komisji Prawnej Izby Reprezentantów przedłożono projekt rezolucji oskarżającej prezydenta o próbę "obalenia, podważenia i rozkładu rządu Stanów Zjednoczonych".<br>Radykałowie prawdopodobnie mieli nadzieję, że sam fakt przedstawienia projektu takiej rezolucji wpłynie na zmianę postawy Johnsona. Lecz Johnson był nieustępliwy: &lt;q&gt;"Niechaj mnie oskarżają o zdradę stanu i niechaj będą potępieni"&lt;/&gt; - oświadczył i wcale nie miał zamiaru ograniczyć stosowania przez siebie prawa weta.<br>Pierwsze głosowanie nad kwestią, czy Johnsona należy oskarżyć za