w nim Hildę, wiosłowała szybko, ile jej tylko sił starczyło. Ale było to dla mnie oczywiste, że nie zdoła przed burzą schronić się na brzegu. <br>Raptem usłyszeliśmy głośny, narastający szum. Jeszcze sekunda i przy akompaniamencie potężniejącego szumu zobaczyłem, że drzewa po drugiej stronie jeziora zaczynają się zginać pod naporem wichru &lt;page nr=74&gt;.<br> Raptem z lasu wyskoczył na taflę jeziora ogromny wir powietrzny. Kotłowały się w nim liście i drobne gałązki. Wir powietrza sunął po jeziorze, wsysając w siebie wodę: Rozbełtawszy ją jak w potężnym wirniku, rozpylał wokół siebie rosę i bryzgi piany. <br>- Boże drogi! - jęknął Sokole Oko.<br>Zrozumiałem powód jego przestrachu. Trąba powietrza