lub właściwości są "gorsze", brzydkie, inne, dyskredytujące. O &lt;orig&gt;samonaznaczaniu&lt;/&gt; można zatem mówić w odniesieniu do dewiacji jako statusu nie tylko osiągniętego, ale i przypisanego. Bycie impotentem, przykładowo, może rodzić poczucie małej wartości, powodować różne kompleksy i poważne zmiany w dotychczasowym obrazie własnym, choćby nawet otoczenie nie wiedziało o tym defekcie.<br>Reasumując: świadomość (ale również i błędne przekonanie), że w odczuciu społecznym dane zachowanie lub cecha są nisko oceniane, może być podstawą &lt;orig&gt;samonaznaczenia&lt;/&gt;, które z kolei może prowadzić do stopniowej zmiany obrazu własnego, do wchodzenia w nową rolę społeczną i do wykształcania się nowej tożsamości organizowanej wokół faktu dewiacji niezależnie od naznaczania