wyjechał, by nigdy nie powrócić, jesienią 1818 roku. Pobyt ten od pierwszych dni wypełniła mu ożywiona działalność literacka. Już w lutym nawiązał kontakt z Ludwikiem Osińskim, a 25 kwietnia teatr warszawski wystawił tragedię Woltera Tankred w jego tłumaczeniu i wtedy właśnie młody i ambitny autor „wziął kopytem od Pegaza". Recenzja teatralna opublikowana w nr 35 „Gazety Korespondenta Warszawskiego" podpisana przez X-a zarzucała tłumaczowi „pośpiech i niedbalstwo", które według recenzenta bardzo raziły „publiczność stolicy". Publikacja ta odegrała przełomową rolę w biografii literackiej Zaborowskiego. Już w roku 1817 odsunął się od „najpierwszych rymotwórców" warszawskich, u których chciał