spacerując nerwowo po nieruchomym, bezwładnym <orig>abdomenie</>, rzucał dyskretne <orig>wiewki</> na trzydzieści dziewic-regentek i pociągał nosem płynące od nich zapachy. Jego Królewska Mość wolałby, żeby cała ta rzecz odbyła się bez niepotrzebnych ceremonii, bez chórów i zapachowych dekoracji. Jego Królewska Mość miałby ochotę przysłuchać się bliżej <orig>eszkom</> dźwięków rzuconych na Regentki, tę tu pogłaskać po antence, tamtą uszczypnąć w <orig>abdomen</>. Lecz gdy nagle zabrzmiała Trzecia Pieśń Sześciostopej Bogini Historii, Jego Królewska Mość spoważniał nagle. Trzecia Pieśń bowiem była ostatnią minorową pieśnią Bogini Historii; po niej następowały trzy pieśni utrzymane w majorze i Król przypomniał sobie nie bez wstydu, że nie złożył