przeważnie ze starszego pokolenia. Radykalniejsze grupy uczestników ostatniego powstania miały jednak wystąpić z inicjatywą własną. W 1866 r. w przededniu nowej wojny europejskiej rzucone zostało, podobnie jak u schyłku lat trzydziestych ( 69), hasło "zjednoczenia emigracji" na wspólnej demokratycznej podstawie.<br>Najaktywniejsze grupy wychodźców, zrzeszone w lokalnych "gminach", przeprowadziły wybory do Komitetu Reprezentacyjnego Zjednoczenia Emigracji Polskiej. Jak łatwo było przewidzieć, wśród tych, co uzyskali największą liczbę głosów, byli ludzie różnych przekonań. Jedni odmówili udziału w przedsięwzięciu, jak Mierosławski i Wysocki, inni wycofali się wkrótce, jak Bosak. Przewagę w Komitecie zdobyła sobie lewica w osobach Dąbrowskiego, Wróblewskiego i Jarmunda. Organizacja zmieniła nazwę na Zjednoczenie