pod koniec ubiegłego wieku u pacjentów z chorobą Addisona, którym wstrzykiwano wyciągi z kory nadnercza wieprza. Pierwszy preparat syntetyczny, deoksykortykosteron, udało się uzyskać w 1937 r. Jako lek z grupy mineralokortykosteroidów znalazł on zastosowanie wyłącznie w niewydolności kory nadnerczy. Pierwszym syntetycznie wyprodukowanym preparatem glikokortykosteroidowym był kortyzon, uzyskany w 1948 r. Rewelacyjne skutki stosowania tego leku w reumatoidalnym zapaleniu stawów stanowiły impuls dla przemysłu farmaceutycznego do rozwinięcia gałęzi produkcji syntetycznych kortykosteroidów.<br>Ze względu na znaczną tendencję do wywoływania przez kortyzon stosowany w dużych dawkach obrzęków, powstała konieczność uzyskania nowych preparatów syntetycznych o ograniczonej zdolności wiązania się z receptorem mineralokortykoidowym. Równocześnie czyniono wysiłki