zmierzone na wiązce o małym rozrzucie energetycznym oraz aparaturą z bardzo dobrą zdolnością rozdzielczą, posiadają charakterystyczną strukturę zależną od jądra i energii rozpraszanej cząstki. Wykres przekroju czynnego jako funkcja energii dla określonego jądra składa się na ogół z bardzo dużej ilości wąskich i ostrych rezonansów o szerokości rzędu ułamków elektronowolta. Rezonanse te znane były już z prac Fermiego i innych autorów, którzy badali absorpcję neutronów.<br>Natomiast w doświadczeniach z wiązkami neutronów o dużym rozrzucie energetycznym, rzędu kilku, a nawet kilkudziesięciu keV i z aparaturą o gorszej zdolności rozdzielczej, obserwuje się szerokie rezonanse. Typowa szerokość takich rezonansów leży w granicach od jednej