Trawka kolebała się w biodrach i sunęła z głową opadającą w dół. Jej ciało stało się urągającym prawom grawitacji wahadełkiem, odwróconym i zaczepionym na drobnych stopach. Że też te stopy to wytrzymywały! Kolebanie mogło oznaczać tylko jedno - subtelne popołudniowe dochmielenie krwi.<br>- Niosę dla kobiety obraz! - oznajmiła tryumfalnie, z zamglonym uśmieszkiem.<br>- Rychło w czas. Przecież już po trzeciej. Nie ma jej. Zostaw u ciecia. Jak jutro przyjdzie, sam jej oddam - odparł sucho Zygmunt.<br>- Dobra. Ale mam! Jest! Jak malowanie! - przekornie wykrzykiwała Trawka. - Chciała Malczewskiego - jest Malczewski! Lepszego nikt w Olsztynie nie zdzieła. Co tam, sam Malczewski lepiej by siebie nie podrobił. Tak