w przesłaniających wszystko kłębach gorącej pary - w wyśniony pradawnym koszmarem Zamek. <br>Spikowali na Wieżę Hassana, wielki paluch czarnej budowli wskazujący środek Żabiego Pola. Poziome słupy światła, bijące z wieży na wszystkie strony przez mniejsze i większe okna oraz inne otwory, czyniły z niej filar jakiejś na pół materialnej drabiny jasności. Rydwan wleciał w jeden z najwyższych jej szczebli, wyhamował i osiadł miękko na wysuniętej w przepaść szczęce tarasu.<br>- Jesteśmy - rzekł dżinn. - Mam czekać, czy mogę już wrócić?<br>- Nie czekaj - rzekł Zakraca, sięgając do kieszeni. - Ile?<br>- Dwa osiemdziesiąt.<br>Zanim major zapłacił, Generał był już przy wejściu do hali postojowej. Zerknął po raz