poparł stanowisko króla i zatwierdził przymierze z Austrią. Do bezpośredniej pomocy zobowiązano się tylko w razie zagrożenia Wiednia lub Krakowa.<br><br>Gdy wezyr turecki Kara Mustafa w połowie lipca rozpoczął oblężenie Wiednia, władca Rzeczypospolitej zebrał 25-tysięczną armię i wyruszył z pomocą. Połączone wojska austriackie i polskie, wsparte posiłkami niektórych państw Rzeszy, odniosły pod dowództwem Sobieskiego 12 września 1683 r. decydujące zwycięstwo u bram Wiednia. W walce wyróżniła się polska artyleria, a o zwycięstwie przesądził zmasowany atak husarii, ze wzgórz wiedeńskich na obóz turecki. Turcy wycofali się w popłochu. Wieczorem król pisał do żony: "Bóg i Pan nasz na wieki błogosławiony dał