oznaczało to oczywiście rezygnacji z prób znalezienia konfidentów także wśród innej ludności. Posługiwano się przy tym typowymi metodami: szantażem, oferowaniem korzyści materialnych, obietnicami zrezygnowania z represji w stosunku do werbowanych lub ich rodzin. Pewna grupa osób zgodziła się na działalność konfidencką, traktując to jako rodzaj swoistej asekuracji. Władze bezpieczeństwa III Rzeszy były gotowe podjąć próbę zwerbowania nawet osób, w ich mniemaniu poważnie obciążonych, jeżeli tylko zdawało się to obiecywać korzyści. Przeszkody finansowe praktycznie nie istniały, aparat bezpieczeństwa dysponował znacznymi sumami na opłacanie usług agentów i nie był skłonny do oszczędzania w tej kwestii. <page nr=29> W GG wypłacano także honoraria w naturze, zwłaszcza