ciężaru rzekomych zasług, które przed Pańskie oblicze przynoszą zmarli w tymże czasie Książe, Biskup i Gardyjan.<br>Przebieg Sądu przedstawiony został w duchu sztuki apokryficznej. Tak jak w powieściach czy obrazach z życia Świętej Rodziny miejsca "puste" wypełnione bywały domyślnością autora opartą na modelu obserwowalnych stosunków społecznych i obyczajowych, tak tu Sąd Ostateczny jest odwzorowaniem sądowego procesu polskiego w wieku XVI.<br>Dzięki temu właśnie sceny na Sądzie czy raczej w sądzie są majstersztykiem Rejowej rodzajowości. Najbardziej interesującą postacią tych scen jest Czart (najbardziej interesującą i najbardziej niekonsekwentną). Zrazu jak diabeł z klechdy czy przysłowia czyha na dusze Księcia, Biskupa, Gardyjana i Kupca. Czyha