Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 19
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2000
Tytuł: Polityka
Nr: 19
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2000
detektorami.
W 1997 r. w ramach eksperymentu archeolodzy prowadzący badania wykopaliskowe w Pasłęku włączyli do robót grupę amatorów-poszukiwaczy. Łowcy nagród kopali w czynie społecznym. Gdyby wyceniono ich pracę, koszt "plądrowania" zabytków przekroczyłby dwuletni budżet archeologów.
Na północ od końca świata
MARCIN MELLER
Przez wieki Tuaregowie, dumni "książęta pustyni", rządzili Saharą
W Araouane, na północy Mali, deszcz spadł ostatni raz 54 lata temu. Trzy godziny po świcie i dwie przed zmierzchem, tylko wtedy daje się wytrzymać. Kiedy słońce powoli rusza ku zenitowi, zrywa się wschodni wiatr. Niesie mikroskopijne grudki piachu, wciskając je w oczy, uszy, nozdrza, w pokarm i wodę, w
W 1997 r. w ramach eksperymentu archeolodzy prowadzący badania wykopaliskowe w Pasłęku włączyli do robót grupę amatorów-poszukiwaczy. Łowcy nagród kopali w czynie społecznym. Gdyby wyceniono ich pracę, koszt "plądrowania" zabytków przekroczyłby dwuletni budżet archeologów.
Na północ od końca świata
MARCIN MELLER
Przez wieki Tuaregowie, dumni "książęta pustyni", rządzili Saharą
W Araouane, na północy Mali, deszcz spadł ostatni raz 54 lata temu. Trzy godziny po świcie i dwie przed zmierzchem, tylko wtedy daje się wytrzymać. Kiedy słońce powoli rusza ku zenitowi, zrywa się wschodni wiatr. Niesie mikroskopijne grudki piachu, wciskając je w oczy, uszy, nozdrza, w pokarm i wodę, w
detektorami.<br>W 1997 r. w ramach eksperymentu archeolodzy prowadzący badania wykopaliskowe w Pasłęku włączyli do robót grupę amatorów-poszukiwaczy. Łowcy nagród kopali w czynie społecznym. Gdyby wyceniono ich pracę, koszt "plądrowania" zabytków przekroczyłby dwuletni budżet archeologów.</><br><br><div type="art"><br><tit>Na północ od końca świata</><br><br><au>MARCIN MELLER</><br><br><tit>Przez wieki Tuaregowie, dumni "książęta pustyni", rządzili Saharą</><br><br>W Araouane, na północy Mali, deszcz spadł ostatni raz 54 lata temu. Trzy godziny po świcie i dwie przed zmierzchem, tylko wtedy daje się wytrzymać. Kiedy słońce powoli rusza ku zenitowi, zrywa się wschodni wiatr. Niesie mikroskopijne grudki piachu, wciskając je w oczy, uszy, nozdrza, w pokarm i wodę, w
