anegdotę dwa lata później, prosząc, bym powiedział Gerhardowi, że wyrzucona mapa była atrapą - arkuszem czystego papieru.<br> O'Shima rośnie i zaczyna szczerzyć swe uzębienie poszczerbionych wybrzeży. Mam silny wschodni wiatr i z trudem mogę utrzymać się na Nakane Hana. Wyciągam jednak, ile się da, by potem przeciwnym halsem ciąć ku Nojima Saki - ostatniemu cyplowi Japonii, jaki mamy oglądać. Przed dziobem widać szczyt stromego wulkanu wyspy. To Shima (550 m n.p.m.). Nad masztem kłęby ptaków ogarniające nas przyjaznym krzykiem. Ich podniecenie, które skłonny byłem brać za objaw sympatii, zostaje wkrótce wyjaśnione. Wpakowaliśmy się w sam środek superszkółki morświnów. Setki czarnych grzbietów