nawet hałaśliwe petardy nie mogły uśmierzyć cierpienia. Gdzież byli owi bankierzy, właściciele wielkich domów handlowych <br>i przemysłowcy, gdzie dobra martwej ręki, które należały się wszystkim po trochu? W tłumie rozniosła się pogłoska, że Loom, Neumann i Slotzki to jedna <br>i ta sama osoba, przybierająca postać czarnego wyżła o czerwonych ślepiach. Ścigający wyżła widzieli, jak znika w drzwiach teatru, które po chwili okazały się zamknięte na głucho, choć z okien na piętrze dobiegały odgłosy zabawy. Ktoś zobaczył w szybie błysk czerwonego oka i rzucił pierwszy kamień. W krótkim czasie w budynku teatru Raucha nie było ani jednej całej szyby.<br>Przeciągi rozhulały się