tego tysiąca, który decyduje.<br>Końcami palców rozgniatał krople potu na górnej wardze i brwiach, ocierał o poręcz fotela. Powieki miał prawie czarne, znać było zmęczenie i nadmiar alkoholu.<br>- Czy musisz robić aż taką kombinację? - nachylił się Terey, częstując go papierosem.<br>Służący czaił się, niewidoczny w półmroku, podskoczył z ogniem. Zapalili. Ściszona muzyka skomliła za szeroko otwartymi drzwiami werandy .<br>- Wy mnie do tego zmuszacie. No, może nie ty - uwalniał Tereya od współwiny - jednak łatwiej nam przyszło usunąć stąd Anglików niż opanować to, coście rozkolebali... Mamicie ludzi rajem na ziemi. To wasza przewaga i słabość. Wprawdzie stale termin szczęśliwości przesuwacie za którąś tam