twór poroniony. A jego nowy sukces według zdania bystrzejszych krytyków, nie polega jedynie na inscenizacji Peter Brooka i zadziwiającym aktorstwie. Elementy tego, co w &lt;name type="tit"&gt;Andronicusie&lt;/&gt; jest czarną literaturą, stały się znowu zrozumiałe i bliskie zainteresowaniom i przeżyciom współczesnego widza. Jakże naiwne wydają nam się dzisiaj oceny i interpretacje kronik historycznych Shakespeare'a, dane przez wiek XIX. &lt;name type="tit"&gt;Ryszard III&lt;/&gt; nie jest dla nas dzisiaj dramatem psychologicznym o zbrodniczym i perwersyjnym władcy. Jest tylko dramatem czystej walki o władzę. Olivier miał trafną intuicję, że nie wyakcentował tych pajęczych nóżek Ryszarda, ani jego brzydoty i garbu. Jego Ryszard pozostaje wspaniałym mężczyzną.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;TOEPLITZ: To jest postać