dwie duże poduszki na wpół siedział w łóżku obłożony książkami. Pod różową kołdrą rysował się kształt długiej, chudej postaci. Blada twarz z męczeńskim grymasem powitała nas bez uśmiechu. Kołosow kościstymi palcami potarmosił bródkę, podał nam kolejno ręke i wskazując na ceratową sofę powiedział serdecznie:<br><br>- Siadajcie, najmilsi... Pomyśleliście jednak o mnie... Siadajcie wygodnie... Zaraz dostaniecie herbaty... Mateczko!<br><br>- Wiem, wiem! - odezwała się z sąsiedniego pokoju staruszka. - Za chwilę podam...<br><br>Fiodor Michajłowicz nie nazywał nas teraz "panami". Mówił nam "ty".<br><br>Rozmowa początkowo nie kleiła się. Byliśmy bardzo stropieni. Jeden tylko Pluj opowiadał swobodnie o szkole, o swoich ptakach, o ślizgawce...<br><br>Gdy już dostaliśmy herbatę