ze szczęścia... (całuje gorąco kosmyk; widoczna<br>satysfakcja MATKI; czyta list MATKI, imitując jej głos)<br> "Julek... Juleczek... Julepek... Julipek...<br> już dawno nie pisał, a ja tak smutno<br> przepędzam karnawał..." (swoim głosem, przyciskając<br>pukiel włosów do serca) &lt;page nr=185&gt;<br><br><br><br> Relikwio ze świętego mej matki warkocza,<br> Posiądź mą pierś! I opleć ją bluszczem!<br>(wącha włosy)<br> Smagaj mnie, biczuj po płonących oczach,<br> kiedy omdlewam na białej poduszce...<br>MATKA wstaje; Poeta imitując jej głos, odczytuje inny<br>ustęp matczynego listu<br> ..."piesek mi głowę kładzie na kolanach,<br> liże kolana... języczek ma szorstki..."<br>(swoim głosem) Najdroższa! o ukochana!<br> I ja do twych kolan... Dotyk ust synowski...<br>(pada na kolana. MATKA staje