sobie, śnisz się zawsze śmierci swojej. To do jej niepodzielnego świata<br>należy każdy twój sen. Ona tylko pozwala na chwilkę bezwolności w nim.<br>A pycha każe mówić, śniło mi się. Powinno się mówić, śniło się śmierci<br>mojej. Więc śniło się śmierci mojej, że ukwiecona łąka i słońce na<br>przejrzystym niebie. Śniło się śmierci mojej, że przyszła do mnie<br>fryzjerowa. Może więc śmierć wabiła już Fredka od dawna ku sobie i<br>więcej przebywał z nią niż z nami na pastwisku. Obrastał w te jej sny,<br>zapełniał się nimi, zbliżając się do tego kresu, kiedy i my staliśmy<br>się tylko snem jego śmierci. Można