stuleci - mówili oni - i fakt ten przemawia za nadzorem sądowym nad administracją.<br><br> W przywileju królewskim z marca 1430 r. czytamy: &lt;q&gt;"&lt;hi&gt;Nareszcie przyrzekamy najuroczyściej, że żadnego obywatela osiadłego za popełnioną winę lub przestępstwo nie będziemy więzili, ani więzić i karać do czasu, aż gdy o nich sądowo i dowodnie przekonanym zostanie&lt;/&gt;"&lt;/&gt;. Spod tej reguły (wcześniej o 200 lat z górą od angielskiego "Habeas Corpus") wyjęci zostali tylko sprawcy zabójstw, podpaleń, gwałtów i łupiestwa. Przywilej "&lt;hi&gt;nikogo nie będziemy więzić bez wyroku sądowego&lt;/&gt;" początkowo nadany szlachcie, przeszedł w następnych stuleciach na upośledzone dotąd grupy społeczne. Od początku też prawo dawnej Polski preferowało przed aresztowaniem