lustra, zapinając spodnie.<br>&lt;page nr=196&gt; Tymczasem Weychert, wpatrzony w wilgotną ścianę pisuaru, zastanawiał się, w jaki sposób najzręczniej powinien wykorzystać przypadkowe i dalekie od oficjalności sam na sam z Pawlickim. Nie wiedział niestety, że redaktora ŤGłosu Ostrowieckiegoť, pochłoniętego nadzieją przeniesienia się do stolicy, mało już w tej chwili interesują lokalne rozgrywki personalne.<br>Spojrzał na zegarek. - Wcześnie jeszcze.<br>- Która? - spytał Pawlicki.<br>- Dwunasta dochodzi. Dziecinna pora. Trzeba by coś zrobić z tak przyjemnie zaczętym wieczorem.<br>Pawlicki nie miał ochoty wracać do domu, ale nie lubił wydawać pieniędzy.<br>- Ba! - mruknął.<br>Weychert starannie począł przed lustrem poprawiać krawat. - Można by się przenieść na ogólną salę albo do