na ton głosu i pauzy między wierszami. Okazało się, że Kalias oprócz zapamiętanych słów nic więcej nie umie. Srogi nauczyciel bił trzciną w dłoń za każdą omyłkę i Kalias niemało się napocił i nacierpiał, nim posiadł sztukę deklamatorską w wystarczającym według tricliniarchy stopniu. Oprócz niego ćwiczyło się jeszcze kilku chłopców. Spośród nich najbardziej do serca przypadł Kaliasowi jedenastoletni Efebus, Egipcjanin o złotawobrązowej skórze i orzechowych, bystrych oczach. Postanowił się z nim zaprzyjaźnić. Efebus dał mu do zrozumienia, że również chciałby mieć w nim przyjaciela. Starali się być blisko siebie czy to w czasie ćwiczeń, czy też przy posiłkach. Pierwszego dnia po