potem zmierzył Toruńczyka surowym spojrzeniem. <br>- Doszły nas słuchy - zaczął groźnie - iż zamierzasz opuścić Gdańsk. Prawda to czy kłamstwo? <br>- Prawda! - odparł Hanusz. - Stary już jestem i nęka mnie samotność. Pragnę ruszyć do Krakowa, by tam dożyć moich dni u boku córki i zięcia. <br>- Do Krakowa? - spytał nieufnie burmistrz. - Do Ofki i Stanka? A może raczej do Lubeki?<br>Zegarmistrza zdziwiło to pytanie. <br>- Czego bym szukał w owym obcym mieście? <br>- Nie wiesz? - zadrwił gdański dostojnik. - Niech ci tedy przypomni oskarżyciel. <br>Z cienia wystąpił na środek komnaty czarnobrody, posępny snycerz Kunc.<br>- Mistrz Hanusz - powiedział głucho - zamierza udać się do Lubeki, by zbudować tamtejszym mieszkańcom zegar