quasi-sakralny i występują np. w postaci wiary w totemicznego praojca plemienia. Naród jest, co podkreślaliśmy, strukturą bardziej rozwiniętą, a jego tożsamość wyraża się przede wszystkim we wspólnocie kultury.<br>Droga od plemienia, czy też wielu plemion zamieszkujących wspólne terytorium, także terytorium państwowe, do narodu - jest długa i trudna do przebycia. Świadczą o tym m. in. liczne wojny plemienne, które toczyły się w ciągu ostatnich 35 lat, tj. od czasu uzyskania niepodległości przez liczne kolonie europejskie w Afryce.<br>111. Jeśli chodzi o współczesny naród polski, chętnie o sobie myślimy jako o społeczności mającej bardzo odległą tradycję odrębności i tożsamości. Niektórzy historycy (np