dłużej i nikt nie myślał o Krzyżu Zasługi dla niego. Gdyby nawet ktoś wysunął taki wniosek, Kacperski storpedowałby go od razu choćby po tym, co mu powiedziałem o Kozienickim. Nie miałem żadnych wyrzutów sumienia, bo to była czysta prawda. Kozienicki szalał i koleżanka Wych powtórzyła mi, że powiedział na korytarzu: "Świat się kończy, jeżeli takiej gnidzie dają Krzyż Zasługi". Tak, był to wreszcie mój wielki triumf, ukoronowanie mozolnych starań i nie myślę taić, że przez te parę tygodni chodziłem jak na skrzydłach. Pierwszy raz w życiu osiągnąłem spokojnie cel, który sobie wyznaczyłem. Żonie postanowiłem nic nie mówić, dopóki nie otrzymam dyplomu. Zresztą ostatnio