nie może ona dojść do skutku za sprawą Pijaka, który - w rozmaitych przebraniach - bądź to walczy z Ojcem i Henrykiem, bądź zohydza Manię groźbą "dutknięcia" (=splugawienia), uniemożliwiając zadzierzgnięcie małżeńskiego związku.<br>Spoistość i dorzeczność tej fabuły da się - moim zdaniem - najlepiej obronić na gruncie dramaturgii subiektywnej. Owszem, Gombrowicz świadomie sięga do Szekspira. Przypomina się nie tylko Hamlet, także Ryszard III, Król Lear czy Makbet. Syn (córka), krewny, wasal zwraca się przeciw ojcu i władcy, sięga po koronę, wytraca przyjaciół, rządzi strachem i podstępem. Słowem, narusza ordo mundi, porządek, który i pisarz, i publiczność uważali za wzorcowy, właściwy, dany od Boga... Henryk narusza