którą też wydobywał Schlegel mówiąc o Szekspirze.<br>Wspomniana wyżej argumentacja mocno wpisywała Szekspira w system tradycji, kształtowanych w kręgu jenajskim. Szekspir jako szacowny mieszczanin, utalentowany lecz przede wszystkim rozumny; tworzący z rozmysłem, choć kierowany duchem poetyckim. Ocena jego twórczości była jednak odmiennie prowadzona, świetnie uskrzydlona. W polemice z oceną twórczości Szekspira, ukształtowaną przez XVIII-wieczną krytykę angielską i przez Goethego, Schlegel sformułował zasady nowego dramatu. Wywodziły się z zasad romantycznej estetyki, w której poezja stanowiła element jednolitej całości nauk i sztuk. Mało istotne w tej perspektywie okazywały się tradycyjne kryteria prawdy a także oceny, odwołujące się do norm poprawności formalnej. Z