o tej drugiej niebywałe złośliwości, najczęściej potwornie niesprawiedliwe i sprawiało jej to najwyraźniej ogromną przyjemność; dostawało się zresztą również matce jej drugiego zięcia, Romana. Pozwalała mi odwiedzać drugą babkę tylko z okazji imienin i świąt. Odprowadzał mnie dziadek, dzwonił do drzwi, ale sam nie wchodził. Wracał po mnie za godzinę. Tamta babcia nie ubiegała się zresztą specjalnie o towarzystwo wnuczki. Natomiast córka i syn tych skłóconych domów, czyli moi rodzice, nic sobie z tych nienawiści nie robili.<br>Mieszkali już zresztą gdzie indziej, w Ursusie, dokąd zabrali i mnie, kiedy skończyłam 7 lat. Trzeba było pójść do szkoły.<br>W naszym bloku w