Pragnienie i niemożność. Źle, źle zawsze i wszędzie. <br><br>Jeśli ma odejść - nie zatrzymasz jej "odwagą". Dlaczego krzywdzisz ją brakiem ufności? <br>Jest dumna. Nie zostawi mnie właśnie dlatego, że to jemu świeci dziś słońce. Będzie jej wstyd tak zrobić. Ale czego naprawdę pragnie? Czy dowiem się kiedy? Nigdy się nie dowiem. <br>Tata taki sztucznie wesoły i naprawdę serdeczny. Tak na siłę chce mnie pocieszyć i podtrzymać na duchu. <br><br> Skończył grać. Już jest tu, za kulisami, otoczony tłumem... przyjmuje gratulacje, ale widzę: jego rozbiegane oczy szukają jej. A ona stoi obok mnie i trzyma te wspaniałe, sztywne kwiaty, których nie mógłbym jej kupić