łubianek, koszyków z rogożyny, łapci, stosując albo splot prosty, albo, rzadziej, skośny. Technika tkacka, jak chcą jedni, a sznurkowo-krzyżykowa, jak mówią inni etnografowie, wyrabia się koszyki rogożynowe na pionowych warsztatach plecionkarskich lub słomiane maty na poziomych warsztatach tkackich. Osnowę stanowią sznurki lub grube nici, przeplatane wątkiem słomianym albo rogożynowym. Technika spiralna, jak to formułuje Alfred Gauda, była <q>"[...] niegdyś powszechna przy wyplataniu wyrobów głównie ze słomy, rzadziej z korzeni sosny. Przy wyrobach ze słomy, spiralnie biegnąca osnowę utworzona z wałka słomy łączy się cienkimi witkami wiklinowymi (płaskimi) lub grubymi nićmi, które ujmują cały górny wałek słomy z dolna witka okręcająca poprzedni