teoria kultury. W największym skrócie uczy ona, iż w każdej kulturze istnieje dyskurs dominujący z kanonem lektur obowiązkowych i ich interpretacji. Szekspir czy Słowacki zachwyca, ponieważ wielkim poetą był etc. Ten dominujący - by nie rzec hegemoniczny - dyskurs tłamsi tych, których określa jako Innych: kobiety, mniejszości etniczne, rasowe, a także seksualne. To, co Inne, nie ma głosu, ale kiedy rewolucyjny zryw pozwala ten głos odzyskać, Inność odzyskuje moc i samą swoją obecnością podkopuje monolit dominującej kultury. Co więcej, głos Inności jest autentyczny i potrzebny - w odróżnieniu od szacownych dzieł, których nikt nie czyta. <br>Tymczasem z polskiej szafy wychodzą nie Kordian pod rękę z Nelsonem